پنج شرط برای دوست داشتن دیگران

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ:
«قَالَ الْحَارِثُ الْأَعْوَرُ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (ع) یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ أَنَا وَ اللَّهِ أُحِبُّکَ فَقَالَ لَهُ یَا حَارِثُ أَمَّا إِذَا أَحْبَبْتَنِی فَلَا تُخَاصِمْنِی وَ لَا تُلَاعِبْنِی وَ لَا تُجَارِینِی وَ لَا تُمَازِحْنِی وَ لَا تُوَاضِعْنِی وَ لَا تُرَافِعْنِی.»
امام صادق علیه السلام فرمود:
حارث اعوَر به امیر مؤمنان علی علیه السلام گفت: اى امیر مؤمنان! به خدا سوگند، من تو را دوست دارم، حضرت فرمود: حال که مرا دوست دارى،

* پس با من ستیزه نکن،
* مرا بازى نده،
* با من مجادله انجام نده،
* با من شوخى نکن،
* و مرا از منزلت حقیقى ‏ام پایین ‏تر و بالاتر نبر.

---

الخصال، ج‏1، ص: 334