می‌خورد پای تمام چشم‌ها مُهرِ غدیری
یا علی گفتند لب ها با همان لحن قدیمی
هر زمان بر کار عاشق پیشه ها افتاد، گیری
...
آفتابی گرم دارد می دمد بر سردسیری
آسمان با وسعت جغرافیای ابرهایش
می شود یک تکه آن هم وصله‌ی کفش امیری
میخکوب ِ خاک های سرد خواهد شد سیاهی
هر طرف با نعل های اسب تازان دلیری
من زمینم ؛ آنکه می بافد برای تخت شاهش
سال های سال با دستِ ورم کرده حصیری
در هوای شانه هایم باد خرما می تکاند
نیمه شب ها می برد پای مرا با خود ، مسیری
من نمازم...آنقدر گرم نیاز سجده ها که -
ذکرها از پای تب دارم در آوردند تیری
من رکوعم ... مانده ام خم ، پای دستی آسمانی
آنکه انگشتر می آراید به انگشت فقیری
هر چه دل در سینه دارد خاک ، می افتد به پایش
تا سراپا می شود از پشته ی دل ها سریری
می رود بالا به پایی ، می رود بالا به دستی
می خورد پای تمام چشم ها مُهرِ غدیری
موج دارد می زند آکنده از شور و هیاهو
جای جای سینه ها دریای خشکی ناپذیری
یا علی گفتند لب ها با همان لحن قدیمی
هر زمان بر کار عاشق پیشه ها افتاد، گیری
