پیامبر خوبی ها صلی الله علیه و آله:
أَلشِّتـاءُ
رَبیـعُ الْمُـؤمِنِ
فیهِ لَیْلُهُ فَیَسْتَعینُ بِهِ عَلى
قِیامِهِ
وَ یَقْصُرُ فیهِ نَهارُهُ فَیَسْتَعینُ بِهِ عَلى صِیامِهِ؛
= = = = = = = = = = =
زمستان بهار مؤمن است
از شبهاى طولانى اش براى شب زنده دارى
و از روزهاى کوتاهش براى روزه دارى بهره مى گیرد.
وسائل الشیعه: ج۷، ص۳۰۲، ح۳
رسم اینه وقتی بخوان کسی رو از عزا در بیارن
براش لباس می برن...
خدایا بعد از دو ماه عزا...
بر قامت امام عصر لباس فرج...
و بر ما...
لباس تقوا...
بپوشان.
حلول ماه ربیع الاول بر مسلمین مبارک.
تنها ترین امام زمین، مقتدای شهر
تنها، چه میکنی؟ تو کجایی؟ کجای شهر؟
وقتی کسی برای تو تب هم نمی کند
دیگر نسوز این همه آقا به پای شهر
تو گریه میکنی و صدایت نمی رسد
گم می شود صدای تو در خنده های شهر
تهمت، ریا و غیبت و رزق حرام و قتل
ای وای من چه می کشی از ماجرای شهر
دلخوش نکن به “ندبه”ی جمعه، خودت بیا
با این همه گناه نگیرد دعای شهر
اینجا کسی برای تو کاری نمی کند
فهمیده ام که خسته ای از ادعای شهر
گاه از نبودنت مثلا گریه می کنند
شرمنده ام! از این همه کذب و ادای شهر
هر روز دیده می شوی اما کسی تو را
نشناخت ای غریبه ترین آشِنای شهر
جمعه... غروب... گریه ی بی اختیار من...
آقا دلم گرفته شبیه هوای شهر
فرزاد نظافتی
یا امام رضا(ع)...
مریض آمده اما شفا نمی خواهد...
میرسد روزی که با نابودی آل سعود..
قبرتان را نور باران، لاله باران می کنیم..
در کنار صحنتان از گوشه های یک رواق..
باب قبله سوی مادر جانتان وا می کنیم..
در عهد عتیق بشارتهاى بسیارى وجود دارد. در میان آنها، مواردى هست که در طول تاریخ تنها بر پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله قابل تطبیق است. از این نمونه است آنچه در خطاب به حضرت موسى علیه السلام در سفر تثنیه از عهد عتیق آمده است:
«نبى اى را از براى ایشان از میان برادران ایشان مثل تو مبعوث خواهم کرد و کلام خود را در دهانش خواهم گذاشت و هر آنچه به او امر فرمایم به ایشان خواهد گفت و هر کسى که سخنان مرا، که او به اسم من مىگوید، نشنود من از او مطالبه خواهم کرد.» (1)
مسیحیان به بیانى که در کتاب اعمال رسولان آمده است، (2) مصداق این بشارت را حضرت عیسى مسیح علیه السلام مى دانند. اما آیا حضرت عیسى علیه السلام مى تواند مصداق این بشارت باشد؟ در این عبارت چند خصوصیت مهم براى «پیامبر موعود» وجود دارد که قابل تامل و بررسى است:
